به گزارش سینماپرس، ضرب‌المثل معروفی است که می‌گوید: «حرمت امامزاده را متولی‌اش نگه می‌دارد». حال، عیان و بیان این ضرب‌المثل مصداقی‌شده بر رفتارهای یک فیلمساز که بر حسب اتفاق در اینجا هم متولی کانون کارگردانان خانه سینمای ایران است.
فیلم «آشغال‌های دوست‌داشتنی» بعد از آنکه سال‌ها، به خاطر حواشی‌ای که پیرامونش داشت، پشت خط جشنواره و اکران مانده بود، بالاخره در سال گذشته اکران شد و با وجود سر و صدا و شلوغ بازی‌های که امیر یوسفی و دوستانش داشتند با فروش اندکی با سردر سینماها خداحافظی کرد.
امیر یوسفی تا جایی که امکان داشت در این مدت بهره‌برداری رسانه‌ای و غیررسانه‌ای‌اش را از این فیلم کرد و به قول معروف تا جایی که میشد رُس فیلم را کشید. ولی ظاهراً این پروسه به مذاقش خوش آمده و می‌خواهد این خوشمزه‌بازی‌اش را ادامه بدهد.
برای هر سینماگر و مخاطب سینمایی مشخص است که نمی‌شود فیلمی را که اکران شده و روی پرده را دیده در جشنواره فیلم فجر پذیرفت. حال اینکه خود امیر یوسفی بنا بر سمتش که بلانسبت رئیس کانون کارگردانان خانه سینماست از همه‌کس بر این قانون واقف‌تر و آگاه‌تر است.
این فیلمساز همه جا پر کرده‌است این نسخه یک بازیگر جدید دارد و آن کسی نیست جز «بهروز وثوقی». امیر یوسفی در نامه‌ای از اعضای هیات انتخاب سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر خواسته تا با نمایش «آشغال‌های دوست داشتنی اصل»، اجازه دهند بازی بهروز وثوقی، پس از ۴۱ سال بر پرده سینما دوباره دیده شود.
امیریوسفی درباره تفاوت نسخه جدید و نسخه اولیه گفت: «این نسخه دلخواه کارگردان است که دقیقاً مطابق فیلمنامه پروانه ساخت گرفته از سازمان سینمایی در سال ۹۱ است. نسخه جدید ۵۵ دقیقه با نسخه اکران شده تفاوت دارد که این پلان‌ها جداگانه در پاییز ۹۱ فیلمبرداری‌شده، ولی در نسخه اکران نبود. در این نسخه جدید که هفت سال آماده اکران بوده بازیگری جدید هم حضور دارد که از نقش‌های اصلی است و در نسخه اکران شده حضور نداشت.»
درباره این صحبت‌ها و گفته‌های امیر یوسفی چند نکته وجود دارد که باید به آن‌ها پرداخت.
اولین نکته این است که وقتی رئیس کانون کارگردانان خانه سینما از قانون و حد و حدود قانونی کار کردن در حوزه سینما مطلع است، چرا این همه اصرار بر خبر پراکنی درباره مثلاً نسخه اصلی این فیلم دارد؟
آیا صرف اینکه یک بازیگر جدید در این فیلم بازی کرده یا سکانسی به آن اضافه شده مجوزی است برای اکران دوباره یا حضور در جشنواره فجر؟
اگر این باشد که از فردا همه فیلم‌ها و صاحبانشان می‌توانند با یک تدوین مجدد و اضافه کردن چند سکانس که معمولاً در دست و بالشان هم هست مدعی اکران نسخه جدید و حضور در جشنواره بشوند.
نکته دیگر اینکه مگر در فیلمنامه‌ای که آقای امیر یوسفی مدعی نسخه اصلی بودن آن است مشخص شده که قرار است این نقش را کدام بازیگر بازی کند که امروز دارند با اسم و رسم «بهروز وثوقی» اسکی‌بازی خبری می‌کنند؟
به نظر می‌رسد این حرکت و بازی رسانه‌ای امیر یوسفی جز ریشخند و مسخره‌کردن مخاطبان سینمایی در وهله اول و مدیران سینمایی در وهله دوم و در سر آخر خود سینما چیز دیگری نباشد.
متأسفانه باید گفت وقتی رئیس کانون کارگردان سینما خودش باب مسخره‌بازی و لیچار بار کردن را در سینما را باز می‌کند، آن وقت چه انتظاری می‌توان مثلاً از آن فلان فیلمساز جوان داشت!؟
وقتی رئیس کانون کارگردان و فیلمسازان این مملکت نگاهشان و رفتارشان با سینما تا این حد بچگانه، دم‌دستی و چیپ است، چرا انتظار دارند متولیان فرهنگ، مدیران سینمایی و مخاطبان سینما آن‌ها و فیلم‌هایشان را جدی بگیرند!؟.
جالب است بداندید که محسن امیر یوسفی با ساختن تنها سه فیلم رئیس کانون کارگردان سینمای ایران شده‌است، آن هم فیلم‌هایی که بیش از آنکه فیلم‌های تأثیرگذار و جریان‌ساز باشند، به واسطه حواشی و جنجال‌هایی که ظاهراً این کارگردان سرشته خوبی در آن دارد، دیده شده‌اند.
ارسال نظر